W dniu 26 sierpnia 2021 r. Sąd Najwyższy podjął uchwałę (nr III UZP 6/21) z której wynika, że finansowanie przez pracodawcę w jakikolwiek sposób wynagrodzenia z tytułu świadczenia na jego rzecz pracy przez pracownika na podstawie umowy zawartej z osobą trzecią, przemawia za zastosowaniem art. 8 ust. 2a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2021 r. poz. 423 ze zm.).
Chodzi tutaj o dyspozycję ww. przepisu i sytuacje, w których istnieje przepływ finansów z podmiotu będącego pracodawcą osób zatrudnianych przez inny podmiot (z którym pracownicy tego pracodawcy zawierają umowy cywilnoprawne) do podmiotu, który zawarł umowy cywilnoprawne z pracownikami pracodawcy.
Orzeczenie wskazuje, że zastosowanie powyższego przepisu jest coraz szersze. Sprawa dotyczyła dealera samochodowego, którego pracownicy jak i on sam otrzymywali prowizyjne wynagrodzenie, od podmiotu z nim niepowiązanego, którym była firma leasingowa. Wynagrodzenie to było wypłacane samemu dealerowi jak i pracownikom dealera za doprowadzenie do zawarcia umowy leasingu z klientem. ZUS od takich wypłat zażądał zapłaty składek właśnie na podstawie na art. 8 ust. 2a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych.
Sąd Najwyższy wskazał, że brak powiązań kapitałowo – osobowych pomiędzy podmiotem wypłacającym wynagrodzenie a zatrudniającym pracowników nie wyklucza zastosowania ww. przepisu i objęcia takich wynagrodzeń składkami ZUS.
Kluczowe w takich sprawach będzie zatem stwierdzenie, czy dodatkowe zajęcia pracowników w zewnętrznej firmie są wykonywane na rzecz pracodawcy. Jeżeli odpowiedź będzie pozytywna, wypłacone przez zewnętrzną firmę wynagrodzenie może podlegać oskładkowaniu ZUS.
Natomiast zgodnie z planowanymi zmianami jakie mają być wprowadzone projektem Polski Ład, objęte składkami ZUS mają być wszystkie umowy zlecenia. Wówczas jakiekolwiek zatrudnienie osoby na podstawie umowy zlecenia będzie podlegało oskładkowaniu.
Zespół TAX-NET SA